قوله تعالى: و إذا سألک و چون پرسند ترا عبادی عنی رهیکان من از من فإنی قریب من نزدیک ام، أجیب پاسخ میکنم دعْوة الداع خواندن خواننده را. «اذا دعانی» هر گه که مرا خواند، فلْیسْتجیبوا لی ایدون بادا که پاسخ کنند رهیکان من چون ایشان را فرمایم، و لْیوْمنوا بی و بمن بگروند چون ایشان را خوانم. لعلهمْ یرْشدون (۱۸۶) تا بر راستى و راه راست بمانند.

أحل لکمْ... حلال کرده آمد شما را لیْلة الصیام در آن شب که دیگر روز آن روزه خواهید داشت الرفث إلى‏ نسائکمْ رسیدن بزنان خویش هن لباس لکمْ ایشان آرام شمااند و أنْتمْ لباس لهن و شما آرام ایشانید علم الله بدید خدا و بدانست و خود دانسته بود أنکمْ کنْتمْ تخْتانون أنْفسکمْ که شما کژ رفتید در خویشتن فتاب علیْکمْ توبه داد شما را بر آنچ کردید و عفا عنْکمْ و عفو کرد شما را، فالْآن از اکنون باشروهن مى‏رسید بایشان، و ابْتغوا و مى‏جوئید ما کتب الله لکمْ آنچ خداى شما را روزى نبشت، و کلوا و اشْربوا و میخورید و مى‏آشامید حتى یتبین لکم تا آن گه که پیدا شود شما را الْخیْط الْأبْیض تیغ روز من الْخیْط الْأسْود از دامن شب من الْفجْر از بام که شکافد از شب، ثم أتموا الصیام إلى اللیْل پس آن گه روزه خویش تمام کنید تا شب، و لا تباشروهن و بزنان خود مى‏رسید و أنْتمْ عاکفون فی الْمساجد تا معتکف باشید در مسجدها، تلْک حدود الله این اندازهاست که خداى نهاد در دین خویش فلا تقْربوها گرد آن مگردید بدر گذاشتن کذلک یبین الله چنین پیدا میکند الله آیاته للناس نشانهاى پسند خویش مردمان را لعلهمْ یتقون (۱۸۷) تا از خشم و ناپسندى وى باز پرهیزند.